Om 7 uur was het, na een nacht met tot 24:00 muziek en lawaai van het zwembad, doodstil op de camping, het enige geluid waren de kerkklokken op de achtergrond en de vogels.
Rustig ontbeten en een uur of negen reden we weg.
Wiltz is in lagen opgebouwd rondom twee bergketens, we moesten dus eerst klimmen, de benen en de longen werden flink aangesproken, hijgend kwamen we boven, om vervolgens weer een stukje omlaag te gaan en daarna nog hoger te klimmen.
De knieën hielden het, maar de ademhaling was nog niet goed.
Het uitzicht was fantastisch.
Bijzondere borden langs de weg.
Gestaag gingen we omhoog, het was nog niet zo heet, zelfs wat lichte regen onderweg, niet noemenswaard, want de straat werd niet eens nat, eerder verkoelend.
De route is schitterend het heet niet voor niets de Groene Weg. Zie de foto's.
Watertoren op de top.
Rode auto door het landschap.
Tot aan Bourscheid was het flink klimmen, daarna gingen we langs de Sûre.
36 jaar geleden zijn we hier met de auto en mijn ouders geweest. Hoe is het mogelijk! Door het bos zijn we toen omhoog gelopen. Zou het nu niet meer doen, wat heb ik ze aangedaan?
Verrassingen onderweg zijn altijd leuk. We mochten zelfs aanschuiven. We hadden echter net koffie op, maar de muziek klonk goed. Ze speelden een stuk van Enrico Morricone.
Tot aan Ettelbrück was het telkens op en neer. Vanaf Ettelbrück hebben we langs het water en het spoor gereden. De route was goed aangegeven. Onderweg kwamen we nog een groepje fietsers tegen, die vanaf Aken naar Troisvierges hebben gereden, net zoals wij. Zij zijn vanaf Troisvierges met de trein naar Ettelbrück gegaan, omdat ze niet wilden klimmen en dalen. In het dal langs het spoor was het erg heet, wel vier flessen water leeg gedronken.
We gingen goed en rond twee uur hadden we nog maar 8 km te fietsen. In een voorstad van Luxemburg was ook een oogstfeest aan de gang. Dans, kunst, en lekkere wafels.
Uiteindelijk in Luxemburg aangekomen, daar reden we niet goed, waardoor we veel moesten klimmen, voordat we de juiste straat en hotel konden vinden. Stonden we vlak bij het station en dacht ik dat we weer een stuk terug moesten en wijst Alie in de straat tegenover ons het hotel aan. Pff, wat een geluk. Bij de receptie in het hotel konden ze de reservering niet vinden, maar gelukkig was er nog genoeg plaats.
I
Na het douchen en omkleden naar buiten. Eerst het station bekeken. Prachtig kunstwerk.
Daarna wat gaan eten, was er heel rustig. Er zaten twee, waarschijnlijk vaste gasten. Ollie en Bollie. Waarschijnlijk van het ministerie of van een luxe bank.
Ollie was keurig gekleed, strak in het pak. Bollie lekker ontspannen en genietend van het goede leven. Rustig onderuit gezakt en na het eten een boekje erbij, die zal de hele avond wel hier blijven dacht ik zo.
Daarna door Luxemburg gewandeld, over de boulevard de Liberté naar het centrum. Onderweg gebouwen en interessante personen gefotografeerd.
Opeens begon het hard te regenen, dikke druppels maar wel ver uit elkaar, je kon tussen de regendruppels door lopen.
In de straten rond het hotel werd er gedeald en meer, bijzonder buurtje. We vroegen ons af of hij het wel goed vond wat zij ging doen. Vlak bij ons hotel een bijzondere cappuccino gedronken. Er zat warme room op. Lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten