Om weg te komen vanuit het hotel naar het station was een makkie, de weg kenden we en het ging voornamelijk omlaag.
Op het station aangekomen hadden we ruim de tijd om uit te zoeken waar de trein vertrok. Tassen alvast in de vliegtuigtassen, zodat je niet al te veel aan handbagage had.
Ging perfect, fiets opgehangen in de trein en de tassen in het gangpad.
Onderweg nog een deel van de Camarque gezien en de Middellandse zee.
Op Monpeiller was het aangenaam koel, men spoot nevel waardoor het niet al te heet werd.
Daar de fietsen uit elkaar gehaald, ging perfect, binnen een uur zaten ze vastgetrapt en wel in de hoezen.
Maar nu de volgende stap, hoe en waar stopt de trein en waar stappen we in en waar en hoe groot zijn de kofferruimtes bij de TGV? Daar hebben we nog geen ervaring mee.
Uiteindelijk kwam er op het bord te staan waar de trein vertrok, maar nog niet waar de coupé voor ons op het station zou staan. Dus gevraagd, volgens de borden stonden we goed, maar de stationschef die stuurde ons en anderen verder door.
Bleken we helaas op de verkeerde plaats te staan en konden we fietsen en bagage weer 50 meter of meer verder slepen. De trein in wurmen, waar iedereen nadat je bent ingestapt en het hele gangpad dus verspert is langs wil, trap omhoog met fietsen en bagage. Uiteindelijk gelukt en het achter de bank bij de ingang gekregen, voor de bagage waren er rekken.
We hadden onze plaatsen en we glleden het eerste traject door het landschap, wat we de afgelopen weken zo in detail en langzaam bereden hebben. Naarmate we Parijs naderden werd het minder warm, minder zon tot het zelfs geheel bewolkt was. In Parijs lichte regen, heerlijk een ervaring die we lang niet meer kennen. Het landschap zag je naar mate we meer naar het westen gingen veranderen, de bergen, heuvels werden glooiend tot vlak, de velden, waar flink geoogst werd, zagen lichtbruin en als de zon er even doorkwam kleurde het mooi tegen de donkere lucht.
Parijs was nat van de regen, maar ook van het zweten.
Nu de volgende etappe. Hoe komen we Parijs door met zoveel bagage? Metro, snorder of lopend. Van Lyon naar Nord is niet zo ver, maar om dat lopend te doen....? We zien wel, het was dus zweten.
Op het perron stond er een mannetje klaar om onze bagage op een steker te laden en zo mee te nemen het perron, langs de ingangen naar de taxi's. Ik had twee zakken op mijn rug, hij wilde er ook een vervoeren, maar dat werkte niet.
De taxi nam het hele handeltje gelukkig mee, het verkeer zat rond vier uur vast, net als in Amsterdam.
Ondanks dat wist de chauffeur ons met wat vertraging op tijd op station Gare du Nord te krijgen.
Bij aankomst zagen we de trein en de rij mensen kwam in beweging om in te stappen, natuurlijk hadden we op een na laatste wagon wagon 16. Ik kreeg het niet voor elkaar om de tassen en de fiets te dragen, dat werden dus twee fietsen en later een fiets.
Alie vooruit, er ging een goederenwagon open, maar daar mocht ik mijn fiets niet in plaatsen wel iemand uit Rotterdam, waarvan de fiets nog niet uit elkaar was. Oh, had ik dat geweten. Dan hadden we het heel anders gedaan.
Bij de bagageruimte wat omgegooid en met veel zweten en zwoegen was alles erin en op zijn plaats. Gehaald, nu uitpuffen.
Zal komende periode de foto's aanpassen, want er zitten zulke slecht revolutiefoto's tussen, dat ze niet goed overkomen. Dus kijk nog regelmatig als je mooie plaatjes wil zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten