Het huis is gegroeid, nog veel te doen, maar het is een project van jaren wat af kan komen, maar niet af hoeft. Lekker gestoeid met het Yves. Hij kon er niet genoeg van krijgen, elke keer toch weer een andere truc bedacht om te kunnen blijven stoeien.
De bakkersvrouw kwam met de auto voor achten voor de deur, samen met Pauline wat broodjes gekocht.
Het werd al snel warm, waardoor je de schaduw op moest zoeken.
Rond elf uur zijn we dan eindelijk vertrokken, afscheid doet pijn en heeft zijn tijd nodig. De Fransen zeggen ook partir est mourier un peu.
Het fietspad langs het riviertje genomen. Na 3 km konden we niet verder, gelukkig kwamen er twee Franse wielrenners aan, die zeiden dat het wel kon, maar rustig aan te rijden.
Het lukte redelijk, hoewel de kuilen soms wel erg diep en gevaarlijk waren.
Uiteindelijk weer op de weg, eerst op de grote weg, daarna weer de rustige weggetjes om later uiteindelijk bij de Saône uit te komen, die we voor een groot deel hebben kunnen volgen.
Er zijn in Frankrijk diverse fietsroutes uitgezet, waarvan we delen hebben kunnen combineren.
Het was wel weer klimmen en dalen, maar niet boven de 5%.
Door de hitte voelde het wel zwaar.
Pas toen we bij de Saône waren konden we weer even kilometers maken.
Pauze genomen rond een uur of één in Amance. Daar ontmoetten we Hans en Anne die helemaal vanaf Antwerpen naar Sevilla fietsen.
Verder ging de reis. Onderweg nog wat water proberen te tanken, maar het water bij het kerkhof was op.
Tenslotte kwamen we bij de tunnel van de St. Albin aan.
Onze eerste poging om een overnachting te vinden in Rupt Saône mislukte, de tweede ook. Er werd niet opgenomen.
De derde leek ons te ver weg en na wel een half uur verspeelt te hebben, vroeg Alie iemand om water en kreeg hulp van een aardige vrouw om een hotel in de volgende grote plaats te bestellen, nog 10 km verder. Had wel een half uur geduurd, maar nu wisten we zeker dat we een overnachting hadden en dat fietst toch anders. Onderweg werd ik gestoken door een wesp of daas, die kwam vast te zitten tussen mijn bril en mijn neus, toen ik hard afdaalde.
Sloeg bijna mijn bril van mijn neus, zo'n felle pijn was het.
Rond zeven uur in hotel van de familie Mouton aangekomen, waar we een douche hebben genomen die zo bijzonder was. De waterstraal kwam van boven en omsloot je helemaal.
De maaltijd was uitgebreid die we geserveerd kregen, drie gangen, met als toetje abrikozentaart met koffie.
Vanmorgen om zes uur gewekt door het luiden van de klok, het is zondag vandaag.
Morgen gaan we naar de Jura, dat wordt dus flink klimmen.
De was te drogen gehangen. Die zal morgen in deze warmte wel weer droog zijn.
Na het eten nog even door het plaatsje gelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten