Beziers een stad met straten die altijd of omhoog of omlaag gaan met tussenverbindingen die horizontaal zijn, maar eenrichtingsverkeer. Je moet dus heel goed op de kaart kijken waar je moet zijn en op welke manier je dat het beste kan doen. Centrum ligt hoog, het station ligt laag.
Een prachtig park, met heel veel verschillende bomen, planten en vogels. Speciaal gemaakt voor de inwoners van Beziers.
Laat opgestaan, lekker uitgerust in de aircokamer. Internet deed het slecht en de receptie was al dicht.
Eerst naar het station gelopen, een trein boeken was niet mogelijk als we de fietsen ook meenamen.
Dus wij terug naar het hotel en daar een postkantoor opgezocht, internet bekeken en geprobeerd een vlucht vanuit Bezier te boeken, moesten dan wel vroeg en we kwamen om 11:00 uur aan in Weezer, Duitsland, maar konden niet meer bagage meenemen dan 20 kg. Dus iets moest per post.
Postkantoor ging om twee uur open. Internet was verbroken. Marianne gevraagd een boeking te doen, na ongeveer een uur gesproken te hebben, bleek het de beste oplossing om bagage of fiets op te sturen en dan te vliegen vanaf Barcelona.
Postkantoor gevraagd of we de fietsen op kunnen sturen, was geen probleem, als er maar karton omheen zat.
Wij de winkels af en karton vragen, toen we daarmee bij het postkantoor kwamen kon het niet verstuurd worden. Dus toch maar weer terug naar het station, nu pakten we de fiets, want lopen was te heet geworden. Eerst langs toeristenbureau, die vertelden ons dat zowel SNCF als de post pakketten versturen. Zij hadden nog een particulier bedrijf achter de hand. Ze hielpen ons niet direct, waarom komen jullie bij ons, toen we uitlegden dat zowel de SNCF als de post niet erg behulpzaam waren in het bekijken welke mogelijkheden het beste waren hielpen ze ons pas.
Bij het station aangekomen bleek inderdaad de fiets wel met de trein te kunnen als het maar als een pakketje zo klein gemaakt werd. Dat probleem kennen we en daarvoor hadden we de juiste middelen bij ons.
Alles bij elkaar een hele dag mee bezig geweest. Tenslotte weer naar boven gefietst. Zonder bagage gaat dat stukken makkelijker en daar lekker op een terrasje naar muziek geluisterd en een sorbet genomen. Winkelen in La Fayette, niets gekocht en om zes uur in het hotel onze eigen maaltijd klaargemaakt. We hadden nog wat wijn en gas en echt iets gezelligs om te eten hadden we niet gezien.
Internet werkte weer, maar was zo traag als wat, dus een ander alternatief dan met de trein was er niet.
De overstaptijden waren ruim, het moest lukken.
En dat is het ook. We zitten in de trein naar Amsterdam. Wat een gesjouw en gesleep. In Montpellier
hadden we de fietsen uit elkaar gehaald, de fietstassen in de grote vliegtuigtassen gedaan. En toen was het wachten op welk perron onze trein zou komen. Een minuut of 20 van te voren wordt dat bekend gemaakt. Dat was sjouwen en slepen, want de fietsen zitten dan wel in een hoes, het is toch een gedoe. De tassen waren best wel zwaar, terwijl we gewoonlijk 4 fietstassen mee de trap opnemen. Alie kon er echt maar een tegelijk dragen. Werd dus ook nog heen en weer lopen. Mensen zonder bagage helpen echt niet. In Parijs stond een mannetje met een steekkarretje en die hielp ons. Tegen betaling weliswaar, maar we hoefden zo niet te zoeken. Hebben we vandaag ook nog iemand blij gemaakt. Weer de volgende overstap op Paris Nord. Daar was geen hulp. Aha, we hebben rijtuig 16 en moeten naar perron 8. Gauw gevonden, maar de treinen naar Brussel en Amsterdam zitten aan elkaar en dat betekende een flink eind lopen. Gelukkig toonde de conducteur wel begrip en konden we onze spullen kwijt. Nu zien dat er iemand in Amsterdam iemand ons op wil halen, want de fietsen weer in elkaar zetten en naar huis rijden is toch wel even teveel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten